سنجش کیفیت زندگی در بافت های فرسوده شهری- مطالعه موردی :بافت فرسوده منطقه 12 شهر تهران

ارتقاء کیفیت زندگی یکی از مهمترین اهداف حکومت ها و دولت های مختلف در سطح دنیا محسوب می شود. مطالعات کیفیت زندگی می تواند به شناسایی نواحی مسأله دار، علل نارضایتی مردم، اولویت های شهروندان در زندگی، تاثیر فاکتورهای اجتماعی جمعیتی بر کیفیت زندگی و پایش و ارزیابی کارایی سیاست ها و استراتژی ها در زمینه کیفیت زندگی کمک نماید. بر همین اساس هدف رساله حاضر آشنایی با ابعاد علمی کیفیت زندگی شهری و سنجش این شاخص ها در قلمرو بافت فرسوده و همچنین سنجش کیفیت زندگی در بافت فرسوده از طریق جنبه های ذهنی و عینی و در نهایت ارائه راهکار به منظور ارتقاء سطح کیفیت زندگی شهری در قلمرو بافت فرسوده منطقه 12 شهر تهران می باشد. روش پژوهش حاضر مبتنی بر داده های اولیه می باشد که در آن به منظور جمع آوری اطلاعات اولیه، پیمایش نمونه در محدوده ی مورد مطالعه انجام شده است. این تحقیق با بهره گیری از روش های آمار استنباطی به تحلیل و آزمون فرضیات و چگونگی روابط بین متغیرها پرداخته شده است. بمنظور سنجش کیفیت زندگی در قلمرو بافت فرسوده به روش نمونه گیری تصادفی 383 پرسشنامه تهیه گردید، سپس بمنظور شناسایی عوامل و شاخص های تاثیر گذار در بحث رضایتمندی از زندگی در قلمرو بافت فرسوده منطقه ی 12 شهرداری تهران، از تکنیک های t تک نمونه/تک گروهی ، r پیرسون و رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که کیفیت زندگی بر اساس نتایج آزمون t در بافت فرسوده منطقه 12 شهرداری تهران پایین می باشد. همچنین درموردشاخص ها و زیرشاخص ها، وضعیت رضایت از ویژگی های کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی معنادار بوده و نشان از کیفیت پایین در این شاخص ها دارد. براساس نتایج حاصل از آزمون رگرسیون، عامل حمل و نقل، مسکن، حکمروایی شهری و دسترسی تفریحی بیشترین تاثیر را بر میزان رضایتمندی از زندگی در بافت فرسوده دارد که با برنامه ریزی در راستای ارتقاء این مولفه ها می توان سطح رضایتمندی از زندگی را در این منطقه بالا برد. از طرفی متغیر کالبدی بر ابعاد ذهنی کیفیت زندگی موثر است. یعنی با افزایش یک انحراف استاندارد در متغیر ابعاد کالبدی، میزان رضایت از زندگی و ابعاد ذهنی کیفیت زندگی به همان مقدار افزایش خواهد داشت. همچنین باتوجه به نتایج حاصل از رگرسیون مشخص گردید که عامل مسکن بیشترین تاثیر را بر کیفیت کالبدی محیط شهری نداشته و این عامل حمل و نقل می باشد که بیشترین تاثیر را دارد.